Anne ben emo oLdum

Herkes bir gruba dahil olarak kendini tanımlama ihtiyacı içinde.
Yaşları 14-20 arasında değişen, saçlarını tek gözlerini kapayacak
şekilde tarayan, dar pantolonlar giyen emo'lar da aynı dürtüyle hareket
ediyor. En büyük şikâyetleri ise her kötü olayın kendilerine mal
edilmesi. Geçen hafta annesini satırla öldüren M.F. de emo olarak
anılmıştı..

"Ne zaman otobüse binsem yan koltuğum boş kalır,
kimse oturmak istemez," diyor biri. Diğeri "Yolda yürürken garip garip
bakıyorlar, laf atıyorlar, sirkte mi çalışıyorsun diyen bile var," diye
yakınıyor. Kuşkusuz dış görünüşleri sıra dışı; davranışları, hatta
bakışları da adeta "Ben farklıyım," demek istiyor. Çünkü onlar birer
'emo'. Dar pantolon giyiyorlar, saçlarını yüzlerinin yarısını kapatacak
şekilde itinayla tarıyorlar, gözlerini koyu renk boyuyorlar... Emo,
İngilizce 'emotional' (duygusal) kelimesinden geldiği için, bu akımı
benimseyenlerin de hisli gençler olması gerekiyor. İstanbul'da
çoğunlukla İstiklal Caddesi'nde Galatasaray Lisesi civarlarında veya
Kadıköy'de Rexx Sineması önünde toplanıyorlar. Geçtiğimiz perşembe
akşamı Galatasaray Lisesi'nde Hayko Cepkin konseri vardı. Pek çoğu sıkı
bir Hayko Cepkin hayranı olduğu için lisenin önünde toplanmışlardı.
Kızlardan biri elinde saç spreyi, diğerinin saçlarını yerçekimine karşı
koymaya zorluyordu. Bir ton sprey arasında boğulsak da, biz de konser
hazırlığına dahil olduk. Daha saçları kabartılması gereken çok kişi
vardı! Caddenin ortasında gelip geçenlerin bakışları, hatta "Film mi
çekilecek burada?" soruları arasında artık herkes geceye hazırdı. Bu
arada çoğunun yaşları 18'i geçmediği için gece gezmelerine çok da dahil
olamadıklarını anlatıyorlar.

İMAJ DÜNYASI...
Konuştuğumuz
erkeklerin hepsi, emo olmadıklarını üstüne basa basa söylüyor. "Çünkü
emo'lar biseksüel olur," diyorlar. Biseksüel olarak anılmaktan
çekiniyorlar. Kızlar ise tam bir emo olduklarını söylüyor; çünkü onlar
için biseksüellik kuralı yokmuş. Bunun üzerine Ramazan Yılmaz araya
giriyor: "Kızlardan emo olmaz. Çünkü emo'luk erkeklere özgüdür,
biseksüel erkeklere..." Neslim Irmak Kongur ise "Öyle bir şey yok, ben
emo'yum işte!" diyor. Özellikle İstanbul'da birkaç yıldır çoğalan
emo'lar, dünyada 1985 yılında ortaya çıktı ve 2000'lerin başında da bir
alt kültür olarak yayılmaya başladı. İlk çıkışı aynı isimli müzik
türüyle oldu. Hardcore punk olarak tanımlanan bu müzik türünün sözleri,
kalp kırıklığı, terk edilme, ayrılık acısıyla dolu. Ama Türk emo'lar bu
müzik türünün biraz 'dinlenmesi zor' olduğu fikrinde. O yüzden Hayko
Cepkin, Şebnem Ferah dinliyorlar. Emre Aydın sevenler bile var... Zaten
Türk emo'ların çoğu, bu kültürün tarihi hakkında pek fikir sahibi
değil. İş biraz, imaj kısmında kalmış gibi... Emo kid olarak da
tanımlanan emo'lar, kimine göre ise bir grup 'zibidi'. TIME'ın haberine
göre geçenlerde Mexico City'de 'anti-emo' grupları, emo'lara saldırdı.
Türkiye'de böyle bir durum yok. Ama Facebook'ta 'Emosuz Bi Taksim
İstiyoruz!' adıyla bir grup kurulmuş ve 4 bin 721 üyesi var. Bu arada
hazır olun, milyonda bir ihtimal de olsa, Galatasaray'dan geçerken
sizden 1 YTL isteyebilirler.

Emo kültürü hakkında konuştuğumuz
gençlerin hepsi, satanist olarak görülmekten şikâyetçi. "Biz simsiyah
bile giyinmiyoruz, neden böyle yapıyorlar ki?" diyorlar. Çoğunun din,
inanç konusunda da çok fikri yok. "Her türlü kötü olay niye bize mal
ediliyor?" diye yakınıyorlar. Örneğin geçen hafta Bursa'da annesini
satırla parçalayıp öldüren 17 yaşındaki M.F. satanist ve emo olarak
adlandırılmıştı. M.F. ifadesinde "Satanist değil, ateistim," demişti.

Ramazan Y. (17)..
"İki
buçuk yıldır bu tarza sahibim. Beyoğlu'na gelmeye başlamamla birlikle
bu tarzı tanıdım. Bağcılar'da oturuyorum. O zamanlar o kadar da yoktu
zaten. Yaygın kanının aksine simsiyah giyinmiyoruz. Metalciler simsiyah
giyinir. Biz renkli giyiniriz. Biraz punk'a kaçar ama tam punk da
değil..."

Can A. (15)..
"Aslında ben emo değil, punkçıyım.
Emo'lar biseksüel olur; onlar için cinsiyet önemli değildir. İki yıldır
böyle giyiniyorum. İnternette resimleri gördüm ve hoşuma gitti.Annem
giyimimi normal karşılıyor ama babam sert çıkıyor. Zaten ben de annemle
yaşıyorum. Okumuyorum, okulu bıraktım. Gitar çalıyorum ve müzisyen olup
grup kurmak istiyorum. Yolda yürürken insanlar beni garip karşılıyor.
İstiklal Caddesi'nin başından aşağı kadar en az 10 kişi dönüp 'İbne,'
dedi. 'Kız mısın, erkek misin belli değil,' diyorlar. Bu da sinirlerimi
bozuyor. Yine de vazgeçmiyorum. Çünkü hoşuma gidiyor. Onlar gibi
takılmak zorunda değilim. Onlar bizim gibi takılsın. Farklı olan ben
değilim, onlar. Makyaj yaptığım için satanist diyen de çok."

Aybüke Ö. (17)..
"Ben
bir emo'yum. Emo duygusaldır, hep ağlayandır. Ben de hep ağlarım. Çünkü
sorunlar olur. Cibali Lisesi'nde okuyorum. Tarzımı yansıtmak için
saçlarımı böyle tarıyorum. Punk var, gotik var, rock var... Emo'lar da
kendini farklı kılmak için böyle yapıyor."

Neslim I. K. (15)..
"İstiklal
Caddesi'nde oturuyorum. O yüzden hep buradayım. En çok Cafe Karınca ve
Klan'a gidiyoruz. Ailemle yaşıyorum ve onlar ilk başta böyle giyinmeme
çok tepki verdi. Sonra alıştılar. Babam beğenmiyor ve istemiyor. Ama
annem bu konuda yardımcı oluyor. Onunla alışverişe gidebiliyorum.
Beyoğlu'ndaki pasajlardan, Köstebek'ten alışveriş yapıyoruz. Tüm
emo'lar gibi sevincimi, üzüntümü anında gösteririm. Ama içime kapanık
değilim. Moda tasarımcısı olmak istiyorum. Pera Güzel Sanatlar
Lisesi'ne gideceğim. Sonra kendime modaevi açmak istiyorum.";:d:d:d
_________________